Normaliter ben ik anti-Vaderdag. Hij heeft me zelf zo opgevoed. Bewust tegendraads: dus zette ik hem liever op een andere dag in het zonnetje.

De laatste tijd groeit mijn respect echter voor de rituelen die door heel veel verschillende mensen gevierd worden.
Ik realiseer me: Er is altijd een keerzijde: niet iedereen heeft een vader of een goede band. Maar daar waar we steeds meer tegenover elkaar lijken te staan in de gevoelige onderwerpen, zoek ik hartstochtelijk naar dat wat ons bindt.

Dus bij deze deel ik (op de valreep) een stukje van mijn vader met jullie. Omdat hij badass is en we al veel grenzen samen zijn doorkruisd. Omdat hij vaak ruimdenkender is in zijn gedachtes over mijn levensloop (en liefdesleven) dan ikzelf.

Deze actie is overigens ook een beetje tegendraads, want mijn vader is liever onzichtbaar op het wereld wijde web - daarin verschillen we als water en vuur.

Waarin we wel op elkaar lijken? In onze liefde voor John Deere, lezen en Oost-Europa. In onze onbegrensde nieuwsgierigheid, onze koppigheid en behoefte aan rituelen. Zoals ik mijn hele jonge leven elke avond voor het slapen gaan tegen hem zei: ‘Tot morgen, morgen ben ik er weer’. En hij dan geruststellend antwoordde met: ‘ik ook.’ Als ik ooit een tatoeage zou nemen, zou dat er staan: ‘ik ook’. Ik ook, Raf: op nog vele avonturen samen op de motor. Ik kan niet wachten om jou binnen zeer korte tijd als opa te aanschouwen en verder: papa - ik lijk steeds meer op jou.

P.s. Swipe voor de ultieme streepjes styling vlak na mijn geboorte. ...